Like a shit on yellow page.

خیلی وقت است که دیگر موبایلم را با خودم به هر جایی نمیکشم. اصلن راستش را بخواهی حیف است موبایلی را که با پول کار کردن خریده ای آن هم کار حلال، برداری ببری در دسشویی تا بوی گوه بگیرد و آلوده شود به هر میکروب و باکتری و فیلانی که از کون خودت و خانواده ات بیرون می آید تا بریزد به سیستم قاصلاب شهری. 

حتی دیگر موبایلم را توی تختم نمیگذارم اما فقط شبها قبل خواب 5 دقیقه ای باهاش بازی میوه نصف کنی بازی میکنم تا بیچاره دلش نگیرد از بس کار نمیکند تا بداند در این سال تولید ملی کاری هم دارد بکند. 

اصلن موبایل ها اختراع شده اند تا بیشار آدم ها باهاشان بازی کنند، بعد از مکالمه پرتشان کنند زمین یا حتی اس ام اس هایشان را بخوانند و اشک بریزند. 

موبایل ها موجودات گناهی هستند که رسالتشان درک نشده است.